اظهارات مضحک کروبی و مواضع لجوجانه، کودکانه و احمق‌گونه موسوی (این پت و مت ایران زمین) این روزها با حرف‌ها و مواضع انحصارگرایانه قذافی بسیار شبیه به هم است.
قذافی چندی پیش پس از ادعای شیعه بودنش!!! گفته بود «چه کسی گفته تنها ایرانی‌ها مدافع حریم اهل بیت هستند؟! عاشورا از ماست، نبی اکرم از ماست و ما شیعه رسول خداییم، ما شیعه علی هستیم، ما شیعه امام حسن و امام حسین و دوستدار فاطمه زهراییم، تاریخ علی بن ابیطالب از ماست و ما اولویت داریم که مدافع حریم اهل بیت باشیم تا دیگران»
اینها را قذافی گفته بود، ولی نگفته بود امام موسی صدر را برای چه ربوده و سالها حق حیات و آزادی را برایش محدود کرده است. اتفاقا پت و مت هم خود را خط امامی معرفی کردند و می کنند و با همین دروغ بزرگ عده ای را فریب دادند. پت مت خیلی کوشیدند تا امام و خط امام را برای خود مصادره کنند ولی ملت باهوش‌تر و با بصیرت تر از آن بودند که این کلاه گشاد بر سرشان رود.
حماقت و خرفتی که پاپیچ برخی سالخوردگان روان‌پریش می‌شود به حدی این لر شجاع و داماد لرستان را در برگرفته که اولی نمی‌فهمد کارآمدی یک فرد محافظ مسلح به مراتب بهتر از سگ محافظ است و دومی منافقان را مردان خداجو برمی‌شمرد. حماقت این دو به حدی است که با دشمنان قسم خورده ملت هم کاسه و دست به دامان اسراییل و آمریکا و منافقین شدند.
قذافی جای دیگری گفته «همه مردم لیبی مرا دوست دارند» و پت و مت هم از شدت خودبرتربینی باورشان نمی‌شد که اکثریت مردم، گفتمان انقلاب را می پسندند نه وابستگی و پارس کردن برای خوش‌آیندی بوش و اوباما را، که سرانجام ذلت در برابر غرب همان است که بر سر بن علی، مبارک و قذافی آمد.
قذافی در روزهای نخستین اعتراضات مردم لیبی، وجود هرگونه اعتراض در طرابلس را رد کرده بود، پت و مت هم نهم دی و 22 بهمن را تکذیب کردند و گفتند مردمی که نه دی و 22 بهمن در خیابان ها دیدید از شهرهای دیگر برای گرفتن ساندیس آمده بودند.
موسوی بر خلاف آنچه نشان می دهد هیچ علاقه ای به امام ندارد، چرا که پدر معنوی‌اش حبیب‌الله پیمان و عضو جنبش سوسیالیست‌های مسلمان است، دلیل بر آن مانیفستی که به قول خود سالها روی آن کار کرده به رشته تحریر درآورده که سراسر افکار سوسیالیستی است.
اما کروبی هم بیشتر به یک جک سیاسی می ماند که بیچاره فکر می کرد «همه مردم ایران او را دوست دارند».
به هرحال رفتار این دو دیوانه قدرت نشان می‌دهد که چقدر انحصارطلب و دیکتاتور مآبند به حدی که حتی تحمل شکست در یک انتخابات ساده را هم ندارند.
آرزوی مرگ برای این دو انگل سیاسی، اجتماعی کمترین چیزی است که می توان داشت تا جامعه از شر آنها راحت شود و دوباره آرامش به کشور بازگردد. آمین